วิวัฒนาการภาพยนตร์จีน ตอนที่ 1
ก่อนการปฏิวัติสู่ระบอบคอมมิวนิสต์ (ค.ศ.1896-ค.ศ.1949)
- จุดเริ่มต้น（1896-1921）
ภาพยนตร์เข้าสู่ประเทศจีนครั้งแรกในปีค.ศ.1896 โดยสองพี่น้องตระกูลลูมิแยร์ ชาวฝรั่งเศสที่จ้างผู้ช่วย 20 คน ตระเวนไปทั่วทั้งห้าทวีปเพื่อฉายภาพยนตร์ หลังจากที่ภาพยนตร์เข้าสู่ประเทศจีนแล้ว พ่อค้านักธุรกิจชาวยุโรปทั้งหลายต่างก็เล็งเห็นถึงผลประโยชน์จากการทำธุรกิจภาพยนตร์ในประเทศจีน จึงเข้ามาลงทุนกันอย่างมากมาย มีการสร้างโรงฉายภาพยนตร์ที่มีลักษณะเพื่อการพัฒนาแบบเชื่อมโยงเป็นห่วงลูกโซ่ หรือแม้กระทั่งมีการก่อตั้งบริษัทถ่ายทำภาพยนตร์ขึ้นในประเทศจีน
ตั้งแต่ปีค.ศ.1896 จนถึงยุคสมัยที่ 20 ในศตวรรษที่ 20 ถึงแม้ว่าชาวต่างชาติจะยึดครองฐานะการเป็นผู้ผูกขาดตลาดภาพยนตร์ในจีน แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งการเริ่มต้นธุรกิจภาพยนตร์ของจีนเองได้ ในปีค.ศ.1903 หลินจู้ซัน（林祝三）นักเรียนชาวจีนที่กลับจากประเทศเยอรมนี ได้นำเอาภาพยนตร์และเครื่องฉายภาพยนตร์กลับมาด้วย เขาได้เช่าพื้นที่บริเวณสวนชาแห่งหนึ่งในปักกิ่งเป็นสถานที่ฉายภาพยนตร์ ปีค.ศ.1905 เหรินชิ่งไท่（任庆泰）เจ้าของร้านถ่ายรูปเฟิงไท่（丰泰照相馆）ในปักกิ่ง ได้บันทึกการแสดงบางส่วนของละคร งิ้วเรื่องติ้งจวินซัน（定军山）ที่นำแสดงโดยถันซินเผย（谭鑫培）เพื่อเป็นการอวยพรวันเกิดให้กับถันซินเผย（谭鑫培）ซึ่งเป็นดารางิ้วที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น ภาพยนตร์เรื่องติ้งจวินซัน《定军山》ถือได้ว่าเป็นภาพยนตร์ฝีมือคนจีนเรื่องแรกที่ได้ออกฉายในปักกิ่ง และยังเป็นก้าวแรกที่นำคนรุ่นหลังอีกหลายๆคนได้เดินตามรอยเข้าสู่วงการภาพยนตร์อีกด้วย
ในปี ค.ศ.1909 เบนจามิน บรอดสกี้ (Benjamin Brodsky) ชาวรัสเซียสัญชาติอเมริกัน ได้ก่อตั้งบริษัท The Asia Cinema Company ซึ่งเป็นบริษัทต่างชาติที่รับผลิตภาพยนตร์จีนรายแรกในนครเซี่ยงไฮ้ ถึงแม้ว่าจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร แต่ว่าบริษัทของเขาก็ได้สนับสนุนเงินทุนและปั้นบุคคลสำคัญขึ้นประดับวงการภาพยนตร์จีนในเวลาต่อมา
ภาพยนตร์จีนเริ่มต้นจากการนำเอาอุปรากรจีนที่สืบทอดกันมาแต่โบราณผสมผสานกับศิลปะการร้องการพูด ทำให้พัฒนากลายเป็นรูปแบบภาพยนตร์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว จนเมื่อเข้าสู่ต้น ค.ศ.1920 การฉายภาพยนตร์ในเมืองใหญ่ๆ ก็ได้กลายเป็นภาพคุ้นเคยของชาวจีนไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นแนวคิดในการสร้างภาพยนตร์ของผู้ผลิตสัญชาติจีนก็ยังไม่ได้หยั่งรากให้เห็นเป็นรูปธรรมมากนัก
- จุดเริ่มต้น（1896-1921）
ภาพยนตร์เข้าสู่ประเทศจีนครั้งแรกในปีค.ศ.1896 โดยสองพี่น้องตระกูลลูมิแยร์ ชาวฝรั่งเศสที่จ้างผู้ช่วย 20 คน ตระเวนไปทั่วทั้งห้าทวีปเพื่อฉายภาพยนตร์ หลังจากที่ภาพยนตร์เข้าสู่ประเทศจีนแล้ว พ่อค้านักธุรกิจชาวยุโรปทั้งหลายต่างก็เล็งเห็นถึงผลประโยชน์จากการทำธุรกิจภาพยนตร์ในประเทศจีน จึงเข้ามาลงทุนกันอย่างมากมาย มีการสร้างโรงฉายภาพยนตร์ที่มีลักษณะเพื่อการพัฒนาแบบเชื่อมโยงเป็นห่วงลูกโซ่ หรือแม้กระทั่งมีการก่อตั้งบริษัทถ่ายทำภาพยนตร์ขึ้นในประเทศจีน
ตั้งแต่ปีค.ศ.1896 จนถึงยุคสมัยที่ 20 ในศตวรรษที่ 20 ถึงแม้ว่าชาวต่างชาติจะยึดครองฐานะการเป็นผู้ผูกขาดตลาดภาพยนตร์ในจีน แต่ก็ไม่สามารถหยุดยั้งการเริ่มต้นธุรกิจภาพยนตร์ของจีนเองได้ ในปีค.ศ.1903 หลินจู้ซัน（林祝三）นักเรียนชาวจีนที่กลับจากประเทศเยอรมนี ได้นำเอาภาพยนตร์และเครื่องฉายภาพยนตร์กลับมาด้วย เขาได้เช่าพื้นที่บริเวณสวนชาแห่งหนึ่งในปักกิ่งเป็นสถานที่ฉายภาพยนตร์ ปีค.ศ.1905 เหรินชิ่งไท่（任庆泰）เจ้าของร้านถ่ายรูปเฟิงไท่（丰泰照相馆）ในปักกิ่ง ได้บันทึกการแสดงบางส่วนของละคร งิ้วเรื่องติ้งจวินซัน（定军山）ที่นำแสดงโดยถันซินเผย（谭鑫培）เพื่อเป็นการอวยพรวันเกิดให้กับถันซินเผย（谭鑫培）ซึ่งเป็นดารางิ้วที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น ภาพยนตร์เรื่องติ้งจวินซัน《定军山》ถือได้ว่าเป็นภาพยนตร์ฝีมือคนจีนเรื่องแรกที่ได้ออกฉายในปักกิ่ง และยังเป็นก้าวแรกที่นำคนรุ่นหลังอีกหลายๆคนได้เดินตามรอยเข้าสู่วงการภาพยนตร์อีกด้วย
ในปี ค.ศ.1909 เบนจามิน บรอดสกี้ (Benjamin Brodsky) ชาวรัสเซียสัญชาติอเมริกัน ได้ก่อตั้งบริษัท The Asia Cinema Company ซึ่งเป็นบริษัทต่างชาติที่รับผลิตภาพยนตร์จีนรายแรกในนครเซี่ยงไฮ้ ถึงแม้ว่าจะไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร แต่ว่าบริษัทของเขาก็ได้สนับสนุนเงินทุนและปั้นบุคคลสำคัญขึ้นประดับวงการภาพยนตร์จีนในเวลาต่อมา
ภาพยนตร์จีนเริ่มต้นจากการนำเอาอุปรากรจีนที่สืบทอดกันมาแต่โบราณผสมผสานกับศิลปะการร้องการพูด ทำให้พัฒนากลายเป็นรูปแบบภาพยนตร์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว จนเมื่อเข้าสู่ต้น ค.ศ.1920 การฉายภาพยนตร์ในเมืองใหญ่ๆ ก็ได้กลายเป็นภาพคุ้นเคยของชาวจีนไปแล้ว แต่ถึงกระนั้นแนวคิดในการสร้างภาพยนตร์ของผู้ผลิตสัญชาติจีนก็ยังไม่ได้หยั่งรากให้เห็นเป็นรูปธรรมมากนัก
- ช่วงพัฒนาของภาพยนตร์จีน（1922-1926）
หลังจากสงครามโลกครั้งที่1 ภายใต้การสู้รบกันระหว่างผู้นำทหารด้วยกันเอง ในจีนกับการถูกรุกรานจากจักรวรรดินิยม ทำให้ธุรกิจและอุตสาหกรรมต่างๆที่กำลังรุ่งเรืองต้องหยุดชะงักลง ดังนั้นนักลงทุนมากมายในประเทศจีนจึงเปลี่ยนเป้าหมายจากอุตสาหกรรมการผลิต ไปลงทุนในด้านอสังหาริมทรัพย์และธุรกิจด้านอื่นแทน ในช่วงเดือนกันยายนของปีค.ศ.1921 ย่านการค้าจากทั่วประเทศมีอยู่ 140 แห่ง แต่ในเดือนมีนาคมของปี ค.ศ.1922 กลับลดลงเหลือเพียง12 แห่ง ในสภาพเช่นนี้นักลงทุนต่างรีบร้อนหาทางออกให้กับการลงทุน ทำให้เป็นการเปิดโอกาสให้กับภาพยนตร์ในขณะนั้น
ค.ศ.1923 ภาพยนตร์เรื่องกูเอ๋อร์จิ้วจู่จี้《孤儿救祖记》ที่ถ่ายทำโดยบริษัทหมิงซิง（明星公司）ประสบความสำเร็จอย่างมากทั้งด้านศิลปะการแสดงและรายได้จากการขายตั๋ว ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถดึงดูดความสนใจของประชาชนและนักธุรกิจได้เป็นอย่างดี ทำให้นักลงทุนมากมายหันไปเปิดบริษัทภาพยนตร์ ตามสถิติภายในปี1922-1926 บริษัทภาพยนตร์ที่ก่อตั้งขึ้นทั่วประเทศมีทั้งสิ้น 175 แห่ง เฉพาะในนครเซี่ยงไฮ้มีถึง 145 แห่ง ในบรรดาบริษัทเหล่านี้ ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่จะเป็นเพียงบริษัทเล็กๆทั่วไป ที่แม้แต่ภาพยนตร์เรื่องเดียวก็ยังถ่ายทำไม่สำเร็จ แต่ว่าการที่บริษัทภาพยนตร์ปรากฏขึ้นอย่างมากมายนั้น ก็แสดงให้เห็นถึงความเฟื่องฟูของภาพยนตร์จีนในยุคนั้น
Comments
Post a Comment