。。。

  เขา: "ผมพูดได้แค่ว่าผมเห็นใจคุณนะ แต่ไม่ได้สงสารคุณ เพราะยังไงเสียผมก็เป็นคนที่สร้างคุณขึ้นมา" ผม: "คุณสร้างผมยังไงเหรอ" เขา: "คุณเป็นแค่ตัวละครตัวหนึ่งในนิยายของผมเท่านั้น จุดประสงค์ในการปรากฏตัวของคุณก็เพื่อเพิ่มปฏิกิริยาบางอย่างในจิตใจให้ผมซึ่งก็คือตัวเอกของหนังสือเล่มนี้และช่วยขับเคลื่อนเรื่องราวทั้งหมด ผมหมายถึงให้เรื่องราวดำเนินต่อไปน่ะ" เขาที่อยู่ตรงหน้าผมเป็นผู้ป่วยโรคจิตหลงผิด (Delusional Disorder) เขาเข้าใจว่าตัวเองเป็นตัวเอกในหนังสือเล่มหนึ่ง ขณะเดียวกันก็เป็นผู้เขียนด้วย เขามีประวัติการเจ็บป่วยมา 4 ปีกว่า เขาเข้าโรงพยาบาลเมื่อ 3 ปีก่อน ยาดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ผลกับเขา ครอบครัวซึ่งก็คือภรรยาของเขาก็แทบจะถอดใจอยู่รอมร่อ ด้วยความที่เขาเคยมีอาการคลุ้มคลั่ง ผมจึงพกแค่เครื่องบันทึกเสียงเข้าไป ไม่ได้พกกระดาษ ปากกาหรือสิ่งของแหลมคมใดๆ เรานั่งห่างกันมาก เขาอยู่ฟากโน้นของโต๊ะ ส่วนผมอยู่ฟากนี้ของโต๊ะซึ่งห่างกันประมาณสองเมตร เขานั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะและถูมือไปมาใต้โต๊ะด้วยความเคยชิน เขา: "ผมรู้ว่านี่มันเกินขอบเขตความเข้าใจของคุณ แต่นี่มันคือความจริงและบ...

บทที่สิบสอง การพูดให้สอดคล้องกัน หากผู้ที่เป็นกษัตริย์สามารถทำได้ถึงขั้นสุขุม ใจเย็น ซื่อตรง สงบนิ่ง ทั้งยังคล้อยตามได้และยับยั้งชั่งใจเป็น ยอมเป็นผู้ให้และไม่เป็นผู้แย่งชิง   เช่นนี้ก็จะสามารถเผชิญหน้ากับข้อพิพาทต่างๆ ได้อย่างใจเย็นและสงบนิ่ง   ใจความข้างต้นพูดถึงเรื่อง วิธีการที่ดีในการรักษาตำแหน่งกษัตริย์ สำหรับดวงตาแล้ว   สิ่งสำคัญคือความชัดเจน   สำหรับหูนั้น   สิ่งสำคัญคือว่องไว   และสำหรับจิตใจนั้น   สิ่งสำคัญอยู่ที่ปัญญา หากกษัตริย์สามารถใช้ตาของทุกคนไปมองสิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่มองไม่เห็น   หากใช้หูของทุกคนไปฟังสิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่ไม่ได้ยิน   หากใช้ใจของทุกคนไปคิดวิเคราะห์สิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่ไม่รู้ หากคนทุกคนเป็นอย่างซีของล้อรถที่ไปบรรจบกันตรงเพลาล้อ   ร่วมแรงร่วมใจกัน   ก็จะมองเห็นความจริงทุกอย่าง   ไม่มีอะไรมาขัดขวางได้   ใจความข้างต้นพูดถึงเรื่อง ความสามารถในการดูคน วิธีการฟังให้ได้เรื่องราวคือ   อย่าตอบตกลงทั้งที่เห็นในระยะไกล   และอย่าปฎิเสธทั้งที่เห็นในระยะไกล   หากรับฟังคำพูดของ...

บทที่สิบเอ็ด การตัดสินใจ ใครก็ตามที่ช่วยตัดสินใจให้ผู้อื่น   ล้วนถูกไหว้วานจากคนที่มีปัญหายากจะแก้ไข   โดยทั่วไปผู้คนต่างคาดหวังที่จะเจอแต่เรื่องดีๆ ไม่หวังที่จะพบเจอเรื่องร้ายๆ หวังว่าสุดท้ายจะขจัดข้อสงสัยต่างๆ ออกไปได้   ในขณะตัดสินใจนั้น   หากเป็นประโยชน์กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพียงฝ่ายเดียว   เช่นนั้นแล้วอีกฝ่ายที่ไม่ได้ประโยชน์ก็จะไม่ยอมรับ   นั่นเป็นเพราะว่า พื้นฐานของการพึ่งพาอาศัยขาดความสมดุล   ความจริงแล้วการตัดสินใจใดๆ ควรเป็นประโยชน์ต่อผู้ตัดสินใจเอง   แต่หากว่าภายในแฝงด้วยปัจจัยที่ไม่เอื้อประโยชน์   เช่นนั้นแล้วผู้ตัดสินใจก็จะไม่ยอมรับ   ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายก็จะเริ่มห่างออกไป   เช่นนี้แล้วก็จะไม่เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่มาช่วยตัดสินใจ   ยิ่งกว่านั้นอาจจะเป็นการนำภัยมาสู่ตน   การตัดสินใจเช่นนี้ถือเป็นความผิดพลาด   เหตุที่นักปราชญ์ทำการใหญ่ให้สำเร็จได้ มีหลักสำคัญ 5 ข้อ คือ ใช้หลักของหยาง ใช้หลักของหยิน ใช้ความเป็นธรรม ใช้ความรักความเมตตา และใช้ความซื่อสัตย์สุจริต   ต้องใช้หลักทั้งห้านี้ในยามปกติและยา...

บทที่สิบ การวางแผน ไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นคนวางแผนการ   ล้วนต้องปฎิบัติตามกฎเกณฑ์ที่วางไว้   จะต้องทำความเข้าใจกับสาเหตุที่มาที่ไป และศึกษาสภาพความเป็นจริง   และใช้การศึกษานี้มากำหนด "คนสามระดับ"   ซึ่งก็คือ ระดับบน ระดับกลาง และระดับล่าง   หากคนทั้งสามระดับต่างมองทะลุซึ่งกันและกัน   ก็จะสามารถคิดแผนการที่คาดไม่ถึง   และแผนการที่คาดไม่ถึงนี้ก็เอาชนะได้ทุกสิ่ง เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน   ดังนั้นคนประเทศเจิ้งจึงต้องพกเข็มทิศติดตัวทุกครั้งที่เข้าป่า เพื่อจะได้ไม่หลงทาง   การประเมินความรู้ ความสามารถ และความรู้สึกนึกคิด ก็เปรียบเสมือนกับการใช้เข็มทิศ   ดังนั้นใครก็ตามที่สนิทสนมและมีความคิดความรู้สึกตรงกัน   จะประสบความสำเร็จไปด้วยกัน   ใครก็ตามที่มีความต้องการเหมือนกัน   แต่ความสัมพันธ์ห่างเหิน   สุดท้ายก็จะมีเพียงบางกลุ่มที่ได้ผลประโยชน์   ใครก็ตามที่มีความคิดชั่วร้ายเหมือนกัน   ทั้งยังสนิทสนมกันและกัน   ก็จะต้องเสียหายไปด้วยกัน   ใครก็ตามที่มีความคิดชั่วร้ายเหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์ห่า...

บทที่เก้า การใช้อำนาจ "การพูดโน้มน้าว" ก็คือการพูดให้ผู้อื่นเชื่อในสิ่งที่พูด  การ จะพูดให้ผู้อื่นเชื่อก็ต้องให้ความช่วยเหลือแก่ผู้อื่น คำพูดอะไรก็แล้วแต่ที่ผ่านการแก้ไขมาแล้ว ล้วนถูกนำมาใช้เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง สิ่งใดก็ตามที่ถูกยืมมา   ล้วนมีข้อดีและข้อเสีย ไม่ว่าจะเป็นงานสังสรรค์หรือการตอบคำถาม จำเป็นต้องรู้ทักษะการพูดทางการทูตเป็นอย่างดี คำพูดต่างๆ ที่ใช้ทางการทูต มักจะเป็นคำพูดที่ไม่มีความสัตย์จริง หากจะสร้างความน่าเชื่อถือก็ต้องเปิดเผยตรงไปตรงมา การที่เปิดเผยตรงไปตรงมาก็เพื่อให้คนได้เห็นและพิสูจน์ คำพูดใดก็ตามที่ยากจะปริปากพูด ล้วนเป็นคำวิจารณ์ในเชิงลบ   อะไรก็ตามที่เป็นการวิจารณ์ในเชิงลบ   ล้วนเป็นคำพูดชักจูงให้ฝ่ายตรงข้ามเผยความลับออกมา คนที่พูดจาเจ้าเล่ห์เหลี่ยมจัด กลับกลายเป็นคน "ซื่อสัตย์" เพราะประจบสอพลอเก่ง  คนที่พูดจาธรรมดา แต่กลับดูเป็นคน "กล้าหาญ" เพราะมีความเด็ดขาด คนที่พูดจาดูเศร้าสร้อย แต่เพราะมีดุลพินิจจึงดูเป็นคน "น่าเชื่อถือ"   คนที่พูดจานิ่งๆ แต่กลับกลายเป็น "ผู้ชนะ" เพราะชอบคิดแบบกลับด้าน การตอบรับและคล้อยตาม...

บทที่แปด การชั่งน้ำหนัก "การชั่งน้ำหนัก" ที่ว่าเป็นวิธีที่คล้ายกับ "การคาดคะเน"   เป้าหมายของการคาดคะเนคือ "สอดคล้องกับภายใน"   การดำเนินการคาดคะเนจำต้องรู้กฎของการคาดคะเน   และกฎเหล่านี้ก็ซ่อนอยู่ข้างในไม่ปรากฎให้เห็น   จึงต้องอาศัยการ "ชั่งน้ำหนัก" อย่างเหมาะสม   เพื่อประเมินความชอบของเขา โดยให้เขาสะท้อนออกมาทางพฤติกรรมภายนอก   จะให้สิ่งที่อยู่ภายในใจเปิดเผยออกมา ก็ต้องลงมือทำอะไรบ้างอย่าง นี่ก็คือหน้าที่ของ "การชั่งน้ำหนัก" หลังจากบรรลุเป้าหมายที่วางไว้แล้ว ก็ต้องไปจากฝ่ายตรงข้ามในเวลาที่เหมาะสม   เก็บซ่อนแรงจูงใจไว้   ทำลายร่องรอย อำพรางพฤติกรรมภายนอก   หลีกเลี่ยงความจริง   ทำให้คนอื่นไม่รู้ว่าใครเป็นคนลงมือทำเรื่องนี้ "การชั่งน้ำหนัก" ฝ่ายตรงข้ามทำในเวลานี้   และฝ่ายตรงข้ามจะเปิดเผยตัวในเวลาต่อมา   ขอเพียงเรามีวิธีทำให้ฝ่ายตรงข้ามทำตามแผนของเรา ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สำเร็จได้ สมัยโบราณคนที่เก่งใน "การชั่งน้ำหนัก" ก็เหมือนกับการถือเบ็ดไปตกปลาที่ริมน้ำ เพียงแค่หย่อนเบ็ดที่มีเหยื่อลงในน้ำ รออย่างเงียบๆ ไม่ต้องพู...