。。。

บทที่สิบสอง การพูดให้สอดคล้องกัน หากผู้ที่เป็นกษัตริย์สามารถทำได้ถึงขั้นสุขุม ใจเย็น ซื่อตรง สงบนิ่ง ทั้งยังคล้อยตามได้และยับยั้งชั่งใจเป็น ยอมเป็นผู้ให้และไม่เป็นผู้แย่งชิง   เช่นนี้ก็จะสามารถเผชิญหน้ากับข้อพิพาทต่างๆ ได้อย่างใจเย็นและสงบนิ่ง   ใจความข้างต้นพูดถึงเรื่อง วิธีการที่ดีในการรักษาตำแหน่งกษัตริย์ สำหรับดวงตาแล้ว   สิ่งสำคัญคือความชัดเจน   สำหรับหูนั้น   สิ่งสำคัญคือว่องไว   และสำหรับจิตใจนั้น   สิ่งสำคัญอยู่ที่ปัญญา หากกษัตริย์สามารถใช้ตาของทุกคนไปมองสิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่มองไม่เห็น   หากใช้หูของทุกคนไปฟังสิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่ไม่ได้ยิน   หากใช้ใจของทุกคนไปคิดวิเคราะห์สิ่งต่างๆ ก็ไม่มีอะไรที่ไม่รู้ หากคนทุกคนเป็นอย่างซีของล้อรถที่ไปบรรจบกันตรงเพลาล้อ   ร่วมแรงร่วมใจกัน   ก็จะมองเห็นความจริงทุกอย่าง   ไม่มีอะไรมาขัดขวางได้   ใจความข้างต้นพูดถึงเรื่อง ความสามารถในการดูคน วิธีการฟังให้ได้เรื่องราวคือ   อย่าตอบตกลงทั้งที่เห็นในระยะไกล   และอย่าปฎิเสธทั้งที่เห็นในระยะไกล   หากรับฟังคำพูดของ...

บทที่สิบเอ็ด การตัดสินใจ ใครก็ตามที่ช่วยตัดสินใจให้ผู้อื่น   ล้วนถูกไหว้วานจากคนที่มีปัญหายากจะแก้ไข   โดยทั่วไปผู้คนต่างคาดหวังที่จะเจอแต่เรื่องดีๆ ไม่หวังที่จะพบเจอเรื่องร้ายๆ หวังว่าสุดท้ายจะขจัดข้อสงสัยต่างๆ ออกไปได้   ในขณะตัดสินใจนั้น   หากเป็นประโยชน์กับฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเพียงฝ่ายเดียว   เช่นนั้นแล้วอีกฝ่ายที่ไม่ได้ประโยชน์ก็จะไม่ยอมรับ   นั่นเป็นเพราะว่า พื้นฐานของการพึ่งพาอาศัยขาดความสมดุล   ความจริงแล้วการตัดสินใจใดๆ ควรเป็นประโยชน์ต่อผู้ตัดสินใจเอง   แต่หากว่าภายในแฝงด้วยปัจจัยที่ไม่เอื้อประโยชน์   เช่นนั้นแล้วผู้ตัดสินใจก็จะไม่ยอมรับ   ความสัมพันธ์ของทั้งสองฝ่ายก็จะเริ่มห่างออกไป   เช่นนี้แล้วก็จะไม่เป็นประโยชน์ต่อผู้ที่มาช่วยตัดสินใจ   ยิ่งกว่านั้นอาจจะเป็นการนำภัยมาสู่ตน   การตัดสินใจเช่นนี้ถือเป็นความผิดพลาด   เหตุที่นักปราชญ์ทำการใหญ่ให้สำเร็จได้ มีหลักสำคัญ 5 ข้อ คือ ใช้หลักของหยาง ใช้หลักของหยิน ใช้ความเป็นธรรม ใช้ความรักความเมตตา และใช้ความซื่อสัตย์สุจริต   ต้องใช้หลักทั้งห้านี้ในยามปกติและยา...

บทที่สิบ การวางแผน ไม่ว่าใครก็ตามที่เป็นคนวางแผนการ   ล้วนต้องปฎิบัติตามกฎเกณฑ์ที่วางไว้   จะต้องทำความเข้าใจกับสาเหตุที่มาที่ไป และศึกษาสภาพความเป็นจริง   และใช้การศึกษานี้มากำหนด "คนสามระดับ"   ซึ่งก็คือ ระดับบน ระดับกลาง และระดับล่าง   หากคนทั้งสามระดับต่างมองทะลุซึ่งกันและกัน   ก็จะสามารถคิดแผนการที่คาดไม่ถึง   และแผนการที่คาดไม่ถึงนี้ก็เอาชนะได้ทุกสิ่ง เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่อดีตมาจนถึงปัจจุบัน   ดังนั้นคนประเทศเจิ้งจึงต้องพกเข็มทิศติดตัวทุกครั้งที่เข้าป่า เพื่อจะได้ไม่หลงทาง   การประเมินความรู้ ความสามารถ และความรู้สึกนึกคิด ก็เปรียบเสมือนกับการใช้เข็มทิศ   ดังนั้นใครก็ตามที่สนิทสนมและมีความคิดความรู้สึกตรงกัน   จะประสบความสำเร็จไปด้วยกัน   ใครก็ตามที่มีความต้องการเหมือนกัน   แต่ความสัมพันธ์ห่างเหิน   สุดท้ายก็จะมีเพียงบางกลุ่มที่ได้ผลประโยชน์   ใครก็ตามที่มีความคิดชั่วร้ายเหมือนกัน   ทั้งยังสนิทสนมกันและกัน   ก็จะต้องเสียหายไปด้วยกัน   ใครก็ตามที่มีความคิดชั่วร้ายเหมือนกัน แต่ความสัมพันธ์ห่า...

บทที่เก้า การใช้อำนาจ "การพูดโน้มน้าว" ก็คือการพูดให้ผู้อื่นเชื่อในสิ่งที่พูด  การ จะพูดให้ผู้อื่นเชื่อก็ต้องให้ความช่วยเหลือแก่ผู้อื่น คำพูดอะไรก็แล้วแต่ที่ผ่านการแก้ไขมาแล้ว ล้วนถูกนำมาใช้เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง สิ่งใดก็ตามที่ถูกยืมมา   ล้วนมีข้อดีและข้อเสีย ไม่ว่าจะเป็นงานสังสรรค์หรือการตอบคำถาม จำเป็นต้องรู้ทักษะการพูดทางการทูตเป็นอย่างดี คำพูดต่างๆ ที่ใช้ทางการทูต มักจะเป็นคำพูดที่ไม่มีความสัตย์จริง หากจะสร้างความน่าเชื่อถือก็ต้องเปิดเผยตรงไปตรงมา การที่เปิดเผยตรงไปตรงมาก็เพื่อให้คนได้เห็นและพิสูจน์ คำพูดใดก็ตามที่ยากจะปริปากพูด ล้วนเป็นคำวิจารณ์ในเชิงลบ   อะไรก็ตามที่เป็นการวิจารณ์ในเชิงลบ   ล้วนเป็นคำพูดชักจูงให้ฝ่ายตรงข้ามเผยความลับออกมา คนที่พูดจาเจ้าเล่ห์เหลี่ยมจัด กลับกลายเป็นคน "ซื่อสัตย์" เพราะประจบสอพลอเก่ง  คนที่พูดจาธรรมดา แต่กลับดูเป็นคน "กล้าหาญ" เพราะมีความเด็ดขาด คนที่พูดจาดูเศร้าสร้อย แต่เพราะมีดุลพินิจจึงดูเป็นคน "น่าเชื่อถือ"   คนที่พูดจานิ่งๆ แต่กลับกลายเป็น "ผู้ชนะ" เพราะชอบคิดแบบกลับด้าน การตอบรับและคล้อยตาม...